مدیریت فضای سبز شهری

مدیریت فضای سبز شهری شامل 3 مرحله ارزیابی،طراحی و کاشت متناسب با محل و نظارت در حفظ و نگهداری آن با مشارکت مردم می باشد.

ارزیابی:

ارزیابی مهمترین مرحله از مدیریت فضای سبز شهری بوده و بستر فضای سبز ما را می سازد.در صورتیکه این مرحله به درستی صورت گیرد فضای سبز پایداری خواهیم داشت.در واقع عمل ارزیابی بهترین و مناسبترین مکان را با توجه به پارامترهای مورد نیاز فضای سبز (خاک،آب،اقلیم و ...)شناسایی می کند.در کشورمان در بعضی از نقاط بدون ارزیابی دست به ایجاد فضای سبز زده اند که چندان موفق و مناسب نبوده و غیرقابل استفاده گردیده است.

طراحی و کاشت:

در واقع آینده و بهره وری فضای سبز ما به طراحی و کاشت بستگی دارد و معمولا با توسعه شهر باید همگون و متناسب باشد.شناسایی گیاهان بومی منطقه برای کاشت و طراحی امر خیلی مهمی است که برخی از کارشناسان معمولا برای ایجاد طرحی نو از گونه های غیربومی استفاده می کنند که در بیشتر موارد آنها را با شکست مواجه می کنند،همچنین القاء فرهنگ در طراحی را نباید فراموش کرد.

نظارت در حفظ و نگهداری با مشارکت مردم:

در حقیقت این مرحله مکمل دو مرحله قبل می باشد و برخورد مردم با فضای سبز شهر خود باید به آن مرحله رسیده باشد که خود نقش فعال در حفظ و نگهداری از فضای سبز داشته باشند.در کشورمان متأسفانه در خیلی از شهرها هنوز فرهنگ برخورد با فضای سبز ایجاد نشده و چه بسا نابود شدن فضای سبز در برخی از شهرها به خاطر همین موضوع باشد.

با توجه به رشد شهرها و تخریب فضای سبز و زمین های حاصل خیز لازم است که قوانینی اتخاذ گردد که از قدرت اجرایی برخوردار باشد و هرگونه ساخت و ساز را مشروط بر اختصاص زمینی برای فضای سبز گرداند.در کشور ما با توجه به اقلیم آن و مخصوص مناطق کویری که از فضای سبز طبیعی محروم می باشند لازم است به فضای سبز اهمیتی ویژه دهند.با نگاهی گذرا در پارک ها می توان به قدمت آن پی برد که بیشتر در چند دهه اخیر بوده است ولی با این وجود حد سرانه فضای سبز با رشد جمعیت کاهش یافته و جوابگوی این جمعیت انبوه نبوده است.در مرحله اول نیاز است که تمام نیروی کاری سازمان تخصص لازم را داشته باشند زمانی که طراحان غیر متخصص باشند از مردم ما انتظار نمی رود که در قبال فضای سبز شهر خود مسئول باشند عدم توجه به فرهنگ شهر مورد نظر باعث گردیده است در بعضی از شهرها فضای سبز پناهگاهی برای افراد ولگرد و معتادین گردد که این امر باعث گردیده محیط فضای سبز ناامن و غیر استفاده برای مردم عادی کرده است عدم توجه به گونه های بومی در طراحی و کاشت و جایگزین کردن گونه های غیر بومی و وارداتی باعث گردیده علاوه بر اینکه هزینه ها را چند برابر کرده درصد موفقیت طرح بسیار پایین و دوام چندانی نداشته باشد.